تاریخ اسلام مملو است از انسان‌های بزرگی كه سراسر عمر خویش را وقف هدایت جامعه كرده بودند و در واپسین روز‌های حیات نیز دست از این تلاش بر‌نمی‌داشتند.مصداق و نمونه بارز آن وجود با بركت پیامبر عظیم‌الشأن اسلام(ص) بود كه پس از آخرین سفر حج و حادثه با شكوه غدیر، حجت را بر پیروانش تمام كردند و زمانی كه بر آن حضرت معلوم گردید كه این دنیای فانی را وداع خواهند گفت،پیوسته در میان اصحاب،خطبه می‌خواندند و از آخرین فرصت‌ها برای ارشاد و راهنمایی خلق خدا استفاده می‌كردند و دغدغه‌‌های خویش را باز‌گو می‌كردند.همواره وصیت می‌كردند كه امت من داخل فتنه‌ها نشوند،دست از راه و روش او بر‌ندارند،در دین خدا بدعت نگذارند و در هر شرایط متمسک به عترت اهل بیت او شوند و از دستور‌های آنها سر‌پیچی ننمایند.
مگر پیامبر مكرم اسلام در حالی كه به سختی و با كمک وصی خویش وفضل بن عباس از بستر بیماری بر‌خاسته بود،در جمع مردم مدینه حاضر نشدند و با آوای بلند اینگونه نفرمودند:«ای مردم،آتش افروخته شده و فتنه‌ها همچون پاره‌های شب تاریک روی آورده.به خدا قسم شما هیچ حجتی بر من ندارید»،«ای مردم،همانا شیطان نومید شده از اینكه در سر‌زمین شما مورد پرستش قرار گیرد ولی پاره‌ای از كار‌هایتان كه آنها را كم اهمیت و كوچک می‌شمارید سبب خشنودی اوست.» اما چه شد كه در كمتر زمانی به كژراهه رفتند و آنی كردند كه پیش از او پیامبر اسلام بر آن هشدار داده بودند. 

اگر با گوش خویش نصایح پیامبر عظیم‌الشأن اسلام را نشنیده‌ایم و شرایط سیاسی- اجتماعی آن دوران را درک نكرده‌ایم،حداقل عمر با بر‌كت امام خویش را دیده و از هشدار‌ها و نگرانی‌های آن پیر روشن ضمیر آگاهیم.اكنون كه در آستانه سالگرد ارتحال آن یگانه دوران قرار گرفته‌ایم و سالگرد چنین اتفاق ناگواری را در تقارن با بزرگترین تحول سیاسی كشور،انتخابات می‌بینیم،بر ماست كه یک بار دیگر به آن اندیشه‌های تابناک رجوع كرده و ببینیم امام سفر كرده ما در واپسین ماه‌ها و روز‌های حیات خویش نسبت به انتخابات وبرخی موضوعات دیگر چه دل‌ نگرانی‌هایی نسبت به آینده داشته‌اند.در انتخابات ۱۳۶۷ كه آخرین انتخاباتی بود كه در حیات و حضور امام خمینی(قدس سره) بر‌گزار گردید،معظم له در بخشی از پیامی كه به مردم در باره شركت در انتخابات صادر كردند،چنین می‌فرمایند:«ملت شهید پرور ایران بد‌انند این روز‌ها روز امتحان الهی است؛روز پر‌خاش علیه كسانی است كه با اسلام كینه دیرینه دارند،روز انتقام از كفرونفاق است،روز فداكاری است،امروز روزعاشورای حسینی است؛امروزایران كربلاست؛ حسینیان آماده باشید،امروز روز مقاومت است،امروز روز درنگ نیست،امروز روز صیقل انسانیت انسان‌هاست،روز جنگ است؛ روز احقاق حق است وحق راباید گفت و انتظار آن كه جهانخواران ما را یاری كنند بی‌حاصل است...اینجانب درهر شرایطی در انتخابات شركت میكنم و ان‌شاءالله دنیا خواهد دید كه مردم عزیز ایران چگونه حماسه حضور گذشته خویش را در سراسر میهن اسلامی تكرار خواهند كرد.» (صحیفه نور،جلد ۲۱،ص ۹) 

از این پیام كلیدی امام آن هم در واپسین روزهای حیات پربركت حضرتش می‌توان فهمید كه كم توجهی و خدای نكرده بی‌توجهی به خلق حماسه سیاسی تا چه میزان برای امام راحل اهمیت داشته است كه با چنین ادبیات محكم سخن رانده‌اند.بنابراین بر آحاد ملت ایران تكلیف است اكنون كه خلف شایسته آن حضرت، امام خامنه‌ای عزیز سال ۹۲ را سال خلق حماسه سیاسی نام نهاده‌اند،به این دل‌نگرانی امام و رهبری عزیز در چنین شرایط حساسی توجه ویژه گردد و دراین مسیر وظیفه و تكلیف بزرگان دین‌ور و روحانیت عزیز و همه دلسوزان نظام و انقلاب دو چندان احساس می‌شود كه اگر چنین نبود امام راحل در منشور روحانیت در سوم اسفندماه ۱۳۶۷ در تعیین راهبرد نظام و رسالت حوزه‌های علمیه اینگونه نمی‌فرمودند:«نگران تقابل و تعارض جناح‌های مؤمن به انقلابم كه مبادا منتهی به تقویت جناح رفاه طلب بی‌درد و نق بزن گردد» مگر می‌توان نسبت به این هشدار امام كه فرمودند:«ممكن است هر كس در فضای ذهن و ایده‌های خود نسبت به عملكردها و مدیریت‌ها و سلیقه‌های دیگران و مسئولان انتقادی داشته باشد، ولی لحن و تعابیر نباید افكار جامعه و آیندگان را از مسیر شناخت دشمنان واقعی به طرف مسائل فرعی منحرف كند و خدای نكرده همه ضعف‌ها و مشكلات به حساب مدیریت و مسئولان گذاشته شود.این عمل كاملاً غیرمنصفانه است و اعتماد مسئولان نظام را از بین می‌برد و زمینه را برای ورود بی‌تفاوت‌ها و بی‌دردها به صحنه انقلاب آماده می‌كند»،بی‌توجه بود و مصداق چنین هشدارهایی را امروز در جامعه خود نیافت.

وقتی «وندی شرمن» معاون وزیر خارجه امریكا گستاخانه درباره انتخابات پیش رو در ایران چنین می‌گوید: «هرچه داریم برای اعمال نفوذ در انتخابات ایران به كار می‌گیریم و از تكنولوژی‌های ارتباطی برای تأثیرگذاری بر انتخابات استفاده می‌كنیم» و دو هفته پس از این سخنان و‌قیحانه، امریكا تحریم وسایل ارتباطی ایران را برمی‌دارد تا شاید از رهگذر نفوذ و بهره‌گیری از شبكه‌های فیس‌بوک و توئیتر همچون حوادث پس از انتخابات ۸۸ و فتنه آن زمان،به درون جامعه ایران نفوذ كند و بار دیگر فتنه دیگری را رقم بزند،بر درایت و تیزهوشی آن امام سفر كرده و رهبر فرزانه انقلاب كه فرمودند نباید اختلاف سلیقه‌ها و به كارگیری از لحن و تعابیر در بیان انتقادها موجب سیاه‌نمایی در داخل و غفلت از شناخت دشمنان گردد،بیشتر واقف می‌شویم.

امروز هر چند نسل جدید از نفس مسیحایی آن پیرخوش ضمیر بی‌بهره است ولی آنانی كه كلام امام را بدون واسطه شنیده بودند،به درستی بر این امر واقفند كه خمینی عزیز(ره) همچون پیامبر اسلام(ص) در حالی چشم از جهان فرو می‌بست كه در عین امیدواری،نگران آثار فتنه‌ای بودكه در جان و روح جامعه ریشه می‌دوانید؛فتنه‌ای كه این بار اندیشه اخوت، برادری،خلوص عمل و نیت پاک را نشانه رفته بود و اگر چنین نبود هیچ‌گاه در واپسین روزهای حیات پربركت آن حضرت،شاهد این سخن هشدارگونه نبودیم:«نباید خلوص عمل و جامعه اسلامی خودمان را به زنگار كدورت‌ها و اختلافات آلوده كنیم و رقابت‌های گذشته انتخاباتی هم هرگز نباید موجبات تفرقه و جدایی را فراهم نماید.» جالب آنكه همان نگاه و همان نگرانی امروز در كلام امام خامنه‌ای عزیز دیده می‌شود.اینكه فرمودند:برخی رقیب را شیطان اكبر فرض می‌كنند،نشأت گرفته از همان آلودگی‌هاست كه امام راحل فرموده بودند.

  روزنامه جوان

حسن رشوند